Er hægt að spara í íslenzkri stjórnsýslu ?

Mitt svar við þessari spurningu er já, það má spara víða í stjórnkerfinu og ef litið er til baka á ýmsan kostnað hins opinbera við að senda mannafla á alls konar endalaus stjórnunarnámskeið, öllum stundum, en geta siðan ekki tekið upp gæðastjórnunarkerfi í skipulagi mála frá a-ö, hefði einhvern tímann verið kallað að henda fjármunum á glæ.

Þetta hefur verið tízkan undanfarin áratug þar sem launamat hefur ekki hvað sízt byggst á menntun til þess að stjórna og stýra, þar sem sá sem stjórnar hefur fengið ofurlaun til þess að spara í rekstri fyrst og fremst sem þó hefur ekki fundið annað en sömu gömlu forsendur að spara í mannafla sem þó skerðir gæði þjónustu hins opinbera svo sú hin sama hefur verið í járnum.

Þessu til viðbótar hefur það einnig verið tízka að setja mikinn hluta ákvarðanatöku í hendur nefnda og ráða sem launuð hafa verið til þess arna, til þess að koma með niðurstöður fyrir stjórnendur hér og þar.

Þrátt fyrir tilraunir til þess að viðhafa fagleg vinnubrögð þar sem til þess menntaðir aðilar hafa átt að koma til skila sinni fagþekkingu, hefur pólítikusum tekist að setja sína fulltrúa inn í ráð og nefndir svo örugglega myndi ekki raska hinu pólítíska landslagi sem vera skyldi hverju sinni, varðandi stefnur flokka um hitt og þetta.

Taka þarf hvert svið fyrir sig í íslenzku samfélagi og skoða ráð og nefndir, tillögur aðgerðir , störf og árangur í því sambandi.

því fyrr því betra.

kv.Guðrún María.

 

 

 

 

Hugleiðing, í Lýðvarpinu, 100,5, frá því á þriðjudaginn.

Ég heiti Guðrún María Óskarsdóttir, og ég ætla að ræða um stjórnmál og samfélagið sem við lifum í.

Mín bjargfasta skoðun er sú að því fyrr sem við náum að þróa hugmyndir um persónukjör og beint lýðræði, því betra fyrir okkar samfélag, við losnum úr viðjum flokkafjötra sem hafa haft þá tilhneigingu að þróast í klíkusamfélög með flokksforsjárhyggjuna í farteskinu sem miðast við að viðhalda flokks og eigin hagsmunum.

Fyrst og síðast er það nefnilega þannig að við þurfum að virða hagsmuni heildarinnar í einu þjóðfélagi og það atríði að fá einstaklingana að borði ákvarðanatökunnar skiptir máli um framhaldið. Þingmenn eru ekki kjörnir á þing til að hugsa fyrir þjóðina heldur til þess að tala máli hennar.

Almenningur í landinu á því að fá að koma oftar og betur að því að segja sína skoðun á viðfangsefnum eins samfélags, sem varðar fólkið sjálft og líf þess.

Íslenskt samfélag hefur annars þróast í stökkum sem er í ætt við margt er einkennir vort þjóðareðli þar sem akkorðsvinna á akkorðsvinnu ofan hefur lengst af verið tíðarandinn.

Við stukkum úr torfkofum í timbur og steinsteypu, að vísu með kolaeldavélarnar um tíma, meðan verið var að tengja rafmagnið og virkja, en frá þeim tíma hefur tala rafmagnstækja og tóla á heimilum landsmanna margfaldast. Hluti þeirrar kynslóðar sem nú er á efri árum hefur upplifað eitt samfélag ganga gegn um ótrúlegar umbreytingar í einu þjóðfélagi, í raun frá örbirgð til allsnægta og nú aftur kreppu þar sem harðnar á dalnum.

Það þarf sterk bein til að þola góða tíma, segir í góðri bók og það eru orð að sönnu, því engum er hollt að gleyma sér í allsnægtunum, og fallið er hátt þegar skóinn kreppir aftur að.

Heil kynslóð hér á landi hefur aldrei kynnst atvinnuleysi fyrr en nú og viðbrigðin eru mikil eðlilega, en einu sinni er allt fyrst og það koma tímar og það koma ráð, og hvers konar mótlæti verðum við að reyna að líta á sem verkefni og lærdóm í lífsbókinni, með öllu því æðruleysi sem okkur er mögulegt.

Við þurfum að endurnýja gildismatið á öllum sviðum vors samfélags, ekki hvað síst mættum við íhuga það hve nátengd

orðin agi og ábyrgð eru.

Frelsi er ekkert frelsi nema þess finnist mörk, því innan marka frelsins fáum við notið þess.

Sjálf hefi ég upplifað agalaust þjóðfélag hér á landi undanfarna tvo áratugi að minnsta kosti, á þann veg að lætin og hamagangurinn í einu þjóðfélagi hefur valdið því að mörg kerfi mannsins hafa verið að vinna verkin á hlaupum.

Fullt af fólki í vinnu sem veit ekki neitt og getur ekki upplýst borgarana um ýmislegt er þjónustu hins opinbera tilheyrir.

Ef til vill ekki furða þegar svo er komið að lagasetning frá hinu háa Alþingi er oft ekki betur úr garði gerð en svo að lög rekast hver á annars horn jafnvel innan eins lagabálks. Svo kemur reglugerðaflóðið þar sem ráðherrar hafa valdheimildir um til viðbótar við oftar en ekki lélega lagagerð. Við höfum ekkert að gera með það að smíða lög á lög ofan um alla skapaða hluti.

Lög eiga að vera skýr og skiljanleg þannig að dómstólar þurfi ekki að taka mið af misvísandi skilaboðum í formi laga um eitt eða annað í okkar samfélagi og athöfnum manna. Sjálf talaði ég fyrir því á sínum tíma að hér á landi væri til Stjórnlagadómstóll, sem meðal annars hefði það hlutverk með höndum að yfirfara nýja lagasetningu frá Alþingi, með tilliti til áður fram kominna laga.

Númer eitt tvö og þrjú þurfum við Íslendingar nú að gangsetja hjól atvinnulífsins og þar eigum við fyrst að taka til við þær breytingar sem við getum gert nú þegar í gömlu atvinnuvegunum landbúnaði og sjávarútvegi.

Við eigum að skipta báðum kerfum i tvennt, þar sem annars vegar núverandi skipulag er til staðar og hins vegar kerfi er undirgangast alþjóðleg viðmið umhverfismarkmiða og sjálfbærrar þróunar gildir. Það þýðir að fleiri smærri einingar fái þrifist í einu kerfi samhliða þeim stærri,þar sem við getum þróað framleiðslu að þörfum markaða með vægi hvors kerfis fyrir sig.

Opna þarf atvinnugreinarnar og gefa ákveðið frelsi til nýlíðunar á báðum stöðum í formi smærri eininga,þar sem samkeppni byggist á gæðavörum framleiddum af fleiri aðilum en fyrir hafa verið áður. Við munum nýta land og nýta mannafla, mannvirki og skapa störf, ásamt því að snúa við þeirri byggðaröskun sem einhliða stefna á stærðarhagkvæmni hefur valdið hingað til.

Það á enginn framleiðslurétt á mjólk, eða leyfi til að veiða fisk um aldur og ævi hér á landi og það er fásinna að bera á borð að slíkt myndi eignarétt. Menn eiga tól og tæki til framleiðslu og fiskveiða en leyfið geta þeir ekki eignafært, því það er stjórnvalda að ákveða slíkt á hverjum tíma með þjóðarhagsmuni að leiðarljósi.

Innanhússbrask með mjólkur eða þorskkvóta mun þurfa að líta á sem barn síns tíma hér á landi og aðlaga lagaumhverfið að því hinu sama með breyttum áherslum tvenns konar skipulags i kerfunum.

Um leið og okkur Íslendingum tekst að snúa við byggðaþróun og við tökum til við það að nýju að byggja landið allt en ekki hluta þess, mun verða til ákveðið jafnvægi að nýju varðandi eftirspurn eftir íbúðarhúsnæði og verðmyndun á mörkuðum hér á landi, þvi við eigum yfirbyggt svæði á Reykjanesskaganum sem getur tekið við fjölgun íbúa þar,

Við þurfum að skoða skattaumhverfið all verulega og lögin um einkahlutafélög svo ekki sé minnst á bókhaldsskil og möguleika fyrirtækja til þess að kaupa tap ár eftir ár í skattaumhverfnu. Jafnframt þarf að skoða þau hin sömu mál í alþjóðlegu samstarfi þannig að við höldum ekki af stað í sömu vegferð og varð okkur að falli.

Við þurfum einnig að skoða umgjörð um starfssemi verkalýðshreyfingarinnar hér á landi og umsýslu lífeyrissjóðanna, þar sem taka þarf úr notkun miðstýringarbatterý sem engan veginn þjónar nútima samfélagi varðandi aðkomu launþega um eigið fé í sjóðum sér til handa.

Núverandi hagstjórnarmistök sem við sitjum uppi með mun þurfa að leiðrétta og laga að þvi marki að eitt þjóðfélag geti haldist gangandi áfram, án fjöldagjaldþrota heimila og fyritækja. Ég lít svo á að Alþingi muni þurfa að gefa núverandi lánastofnunum heimild til sérsamninga um lánakjör og afborganir til handa einstaklingum af fjárskuldbindingum sem hafa tvöfaldast.

Greiðslumat banka á möguleikum til afborgana ætti að liggja fyrir í ljósi stöðu einstaklinga og fyrirtækja, sem er misjöfn í okkar samfélagi og samningar um afborganir ættu að innihalda ákveðin tíma samkomulags um slíkt er aftur myndi þýða ákveðin hluta afskrifta í samhengi við það að viðkomandi stendur við þann samning innan tímaramma.

Þetta er eina leiðin að mínu viti til þess að þjóðin standi ekki frammi fyrir fjöldagjaldþrotum.

Sérstök bráðabirgðalög, eða viðbót við greiðsluaðlögun , þessa efnis með heimild til handa lánastofnunum ættu þvi að vera fyrsta verk nýrra stjórnvalda.

Samvinna er nauðsyn og það að vinna mál í sátt við þjóðina skiptir máli, þar má sannarlega leggja til hliðar hluta af hinum pólítísku skeggklippingum, og skotgrafahernaði, sem verið hefur viðtekin venja fremur en hitt.

(hluti pistils frá 5.maí.)

kv.Guðrún María. 

Eru hagsmunir fólksins samferða hagsmunum fyrirtækjanna ?

Það er auðvelt fyrir fjársterka aðila að viðhafa áróður um eitthvað svo sem aðild að Esb , líkt og birst hefur landsmönnum í rítstjórnargreinum Fréttablaðsins, um langtíma.

Fréttablaðið er frítímarit sem kostað er af markaðsfyrirtæki sem tekið hefur þátt í útrásarævnintýrinu.

Ritstjórinn er fyrrum sjávarútvegsráðherra Sjálfstæðisflokksins er sat þegar mestu stjórnmálalegu mistök allrar síðustu aldar hér á landi, urðu að lögum frá Alþingi, frjálst framsal veiðiheimilda á Íslandsmiðum.

Upphafið að ævintýrabraski og Matadorleik hér á landi sem leitt hefur landið að falli.

Hamagangur fyrirtækja varðandi aðild að Esb, getur ekki þýtt annað en hagnaðarvonir af þeirra hálfu, en hvað með almenning i landinu, mun sá ágóði ná til almennings, eða eingöngu fyrirtækjanna  ?

Ég leyfi mér að stórefast um að hagsmunir heildarinnar séu meðferðis í því hinu sama mati.

 

kv.Guðrún Maria.

 

Forpokaðir fordómar í Reykjavík árið 2009 ?

Það er margt sem fyrrum félagi minn Ólafur F. Magnússon virðist mega meðtaka ef marka má afsögn hans úr skipulagsráði.

Málefnalegri mann hefi ég sjaldan hitt í störfum í stjórnmálum, en hann er ákveðinn og fylginn sínum sjónarmiðum og gagnrýnir það fast sem hann telur þörf að gagnrýna.

Það er leitt til þess að vita ef menn falla enn í pytt fordóma í stjórnsýslu hins opinbera í skoðanaskiptum um ákvarðanir í þágu borgaranna.

kv. Guðrún María.

Segir af sér sem varamaður

Hver tók ákvörðun um skoðanakönnun Ríkisútvarpsins og hvað kostaði hún ?

Alveg er það hreint ótrúlegt að Ríkisútvarpið skuli standa fyrir skoðanakönnun sem slíkri á sama tíma og enn hefur ekki tekist að koma saman ríkisstjórn í landinu, og á sama tíma rætt er um sparnað hins opinbera.

Hver tók ákvörðun um slíka könnun nú ?

 

"Könnunin var gerð dagana 29. apríl til 6. maí. Í netúrtaki voru þrettán hundruð manns og var svarhlutfall ríflega sextíu prósent. "

kv.Guðrún María.

61,2% vilja aðildarviðræður

Forgangsröðun heilbrigðismála hér á landi, langt á eftir öðrum þjóðum.

Ég er sammála forstjóra ríkisspítalanna, varðandi það atriði að brýn nauðsyn er til þess að forgangsraða verkefnum í heilbrigðisþjónustu.

Þessari  forgangsröðun hefði fyrir löngu síðan átt að vera lokið hér á landi en raunin er sú að stjórnmálamenn hafa gefist upp við það verkefni og nægir þar að nefna tilraun til þess að koma á tilvísanakerfi hér á landi á sínum tíma.

Það eru allt of fáir heimilislæknar á höfuðborgarsvæðinu, meðan sú þjónusta er að vissu leyti betri úti á landi.

Ofgnótt af sérfræðiþjónustu er hins vegar að finna á höfuðborgarsvæðinu meðan íbúar á landsbyggðinni njóta þess í mun minna mæli.

Kostnaðarþáttaka hins opinbera í þessu efni er sannarlega rannsóknarefni.

kv.Guðrún Maria.

Mikilvægt að forgangsraða

Mun Samfylkingin breyta kvótakerfinu eða vill flokkurinn að Evrópusambandið sjái um það fyrir flokkinn ?

Ákvarðanafælni hefur einkennt íslensk stjórnmál um nokkurn tíma þar sem heilu flokkarnir hafa ekki þorað að móta sér afstöðu í umdeildum málum svo sem málum er varða fiskveiðistjórn við landið.

Aldrei þessu vant varð til stefnubreyting hjá Samfylkingunni á síðasta landsþingi þar sem flokkurinn vildi allt í einu verulegar breytingar á kvótakerfi sjávarútvegs.

Það verður mjög fróðlegt að sjá það hvort flokkurinn mun þora að setja þetta mál sem forgang stjórnarsáttmála eða hvort á að skýla sér bak við það að aðild að Esb, eigi að leysa mál þetta.

kemur i ljós.

kv.Guðrún María.

Sammála Vilhjálmi Birgissyni.

Betur verður þetta ekki orðað en verkalýðsleiðtoginn knái af Akranesi segir hér....

„Bara þannig að það liggi fyrir, þá verður hvorki gengið frá stöðugleikasáttmála né þjóðarsátt án þess að tryggt sé að hagsmunir verkafólks verði hafðir að leiðarljósi í slíkum sáttmála því það er löngu orðið tímabært að fleiri en íslenskt verkafólk axli hér ábyrgð á stöðugleika. Þjóðarsátt verður aldrei að veruleika nema með aðild þeirra stéttarfélaga sem fara með samningsumboðið og slegin verði algjör skjaldborg um þá sem eru að starfa á lægstu töxtunum,“ segir Vilhjálmur Birgisson, formaður VLFA. "

kv.Guðrún María.

Þjóðarsátt í þröngum hópi

Já en hví ekki fyrr ?

Það er nú aldeilis ánægjulegt ef forkólfar verkalýðshreyfingarinnar eru að vakna af Þyrnirósarsvefninum en hvað skyldi valda því ?

Er það vegna þess að fólk hefur rætt um greiðsluverkfall ?

kv.Guðrún María.

ASÍ vill bráðaaðgerðir á morgun

Mun endurnýjað gildismat, innihalda jöfnuð ?

Það vill stundum gleymast að hluti fóks hér á landi var aldrei þáttakandi í hinu svokallaða " góðæri " hér á landi, þar sem gjá hafði myndast millum stétta, ekki hvað síst þeirra sem höfðu mátt þola heilsutap eða fólks á efri árum með rýran ellilífeyri.

Sama má segja um ófaglærða á vinnumarkaði, er tóku laun á lægstu töxtum vinnumarkaðar, þeir hinir sömu upplifðu margir það atriði að launatekjur nægðu illa eða ekki til framfærslu eftir skattgreiðslur , þar sem skattleysismörkin voru fryst af stjórnvöldum á sínum tíma og hækkuðu ekki í samræmi við verðlagsþróun í áraraðir.

Það verður ekki hægt að segja að þessir hópar hafi beinlínis séð einhverja góðærissól í samfélaginu fyrir bankahrunið í haust.

Þáverandi stjórnvöldum var illa mögulegt að eygja sýn að það að eitthvað þyrfti að gera til að brúa þá gjá sem myndast hafði í samfélaginu milli þjóðfélagshópa.

Verkalýðshreyfing þessa lands var því miður heldur ekki þess umkominn að áorka breytingum í því efni og oft var þörf en nú er nauðsyn að hreyfingin endurskoði upphaflegan tilgang og markmið þess að standa vörð um vinnandi stéttir, í stað tenginga við fjármunaumsýslu fjárfestinga í atvinnulífi gegnum lífeyrissjóðina.

Andstæður í einu þjóðfélagi hvað varðar atvinnuleysi úti á landi og ofþenslu á höfuðborgarsvæði, var eitthvað sem landsmenn máttu taka hin síðari ár sem allt að því lögmáli því engin breyting i atvinnustefnumótun kom til sögu.

Það verður mjög fróðlegt að sjá hvernig nýr stjórnarsáttmáli vinstri flokka í landinu kemur til með að líta út, einkum og sér í lagi hvað varðar áherslur í þvi sambandi við það sem hér hefur verið nefnt.

kv.Guðrún María.