Verkalýðsfélög yfirgefi þetta ónauðsynlega, kostnaðarsama yfirregnhlífabandalag sem heitir ASÍ.

Til hvers í ósköpunum ættu launþegar á vinnumarkaði að standa undir kostnaði við ofurlaunaða starfsmenn og yfirforstjóra verkalýðsfélaga í landinu undir formerkjum yfirstjórnar verkalýðsfélaga sem hafa formenn ?

Það er engin heil brú í slíku og með ólíkindum að slíkt skuli við lýði enn hér á landi.

Núverandi formaður Gylfi Arnbjörnsson ætlaði að bjóða sig fram til varaformennsku í Samfylkingu á sínum tíma ef ég man rétt og hefur þar með auglýst sig undir formerkjum þess að ganga erinda eins stjórnmálaflokks.

Það er ekki trúverðugt til handa þeim fjölmörgu launamönnum sem eðli máls samkvæmt tilheyra fleiri en einum flokki hér á landi.

Eftir að Samfylking komst í ríkisstjórn hefur þegjandaháttur þessa regnhlífabandalags verið dyggur, og litil sem engin þáttaka í aðgerðum með fólkinu í landinu í þeim aðstæðum sem uppi eru. Sú ályktun sem hér er á ferð ber þess ríkan vott.

Með sama móti var verkalýðsfélögum beitt í Reykjavík á sínum tíma þegar R-listinn var og hét varðandi það að semja af sér eða minnka kröfur þegar flokksformenn tengdust stjórnmálaflokkum sem voru við völd eða sátu jafnvel á lista í framboði til borgarstjórnar en gengdu einnig störfum í verkalýðsfélaginu.

Hér er á ferð siðferði vinstri manna í landinu.

kv.Guðrún María.

ASÍ krefst stöðugleika

Athugasemdir

[Gunnar Heiðarsson, 23.10.2010 kl. 09:06]

Sæl Guðrún, þetta er hárrétt hjá þér.

Á níunda áratug síðustu aldar og fram á þann tíunda var ég virkur í verkalýðsbaráttunni, var í stjórn eins verkalýðsfélags og trúnaðarmaður á mínum vinnustað með allt að fimmtíu skjólstæðinga. Vegna þessara starfa hafði ég nokkur samskipti við ASÍ. Ég komst fljótt að því að Alþýðuflokkurinn hafði þar tögl og haldir. Meðal annar áttum við í stappi við nágrannafélagið um svæðaskiptingu (þá var ekki kominn frjáls félagaseta), við áttum mjög undir högg að sækja. Ástæðan var að stjórn hinna var nánast öll flokksbundin í Alþýðuflokki en við höfðum engan með þann stimpil. Málið var síðan látið falla, við höfðum öll gögn okkar megin en fengum ekki stuðning til að klára máli.

Uppbygging verkalýðsfélaga er með þeim hætti að lýðræðið er mjög lítið. Erfitt er að koma mönnum frá þó almenn óánægja sé með þá. Oftar en ekki hafa menn nýtt sér þennan vettvang sem stökkpall fyrir persónulegan frama og þá oftast í pólitík Þegar kemur að ASÍ er ekkert lýðræði. Þar ræður miðstýringin öllu.

Hvort þörf sé á samtökum eins og ASÍ er spurning. Upphaflega var þetta hugsað sem sameiginlegur vettvangur allra stétta. Pólitíkin náði hins vegar völdum í þessum samtökum srax í upphafi og hefur stór skaðað þau. Því er alveg á kristaltæru að ekki er forsenda fyrir þessum samtökum í núverandi mynd.

[Guðrún María Óskarsdóttir., 24.10.2010 kl. 00:22]

Sæll Gunnar.

Það er sama hérna megin að ég var einnig trúnaðarmaður á vinnustað í samskiptum við félag mitt þá í Reykjavík, en er ég lét af þeim starfa lenti ég í fyrirvaralausri uppsögn, þar sem stéttarfélagið var múlbundið vegna setu formanna þáverandi á framboðslista til stjórnar í borginni, og gat ekki lyft litla fingri til varnar hagsmunum minum.

Það tók mig tvö ár að berjast fyrir mínum hagsmunum fyrst gegnum Umboðsmann Alþingis er fann gögn sem átti að halda leyndum fyrir mér og síðar þáverandi Tölvunefnd sem fyrirskipaði Reykjavíkurborg, að eyða þeim hinum sömu ómálefnalegu upplýsingum sem þar fundust.

Varaformaður þess félags lenti beggja vegna borðs með setu í ráði borgar og einnig sem varaformaður til varnar mínum hagsmunum sem félagsmanns.

Sá hinn sami vildi að ég færi með málið í fjölmiðla þá, því hann /hún mat setu sína í pólítíkinni ofar hinu hlutverkinu, því miður.

kv.Guðrún María.