Laun fyrir fulla vinnu nægi til framfærslu, það er barátta launamanna alla daga ársins.

Ég lít svo á að umsamin laun fyrir fulla vinnu einstaklings sem hefur störf vinnumarkaði eigi að geta verið nægileg til þess að sá hinn sami geti lifað í einu þjóðfélagi á hverjum tíma.

Verkefni þeirra er semja um það hið sama er því að sjá til þess að svo sé, með öllum þeim baráttuaðferðum sem samtök launamanna eiga í sínum fórum.

Ég ber ómælda virðingu fyrir konum eins og Aðalheiði Bjarnfreðsdóttur heitinni sem á sínum tíma náði fram ýmsu því sem aðrir síðar sömdu af sér en voru hlunnindi í formi launa í því félagi sem hún stóð fyrir.

Verkalýðshreyfingin hér á landi hefur undanfarin ár og áratugi í heild, því miður ekki verið þess umkomin að standa nægilega vörð um kjör launþega í landinu og látið það viðgangast að lágmarkslaun fullvinnandi einstaklings á vinnumarkaði nægi ekki til framfærslu eftir skatta.

Um tima voru útskýringarnar þær að launahækkanir mættu ekki raska stöðugleikanum í íslensku þjóðfélagi og þess vegna áttu verkamenn að samþykkja tveggja til þriggja prósenta launahækkanir meðan laun bankastjóra í fjármálafyrirtækjum á mánuði voru sem nam ævilaunum verkamanns.

Ennþá er að afdalaskipulag við lýði að stjórnir verkalýðsfélaga skipi í stjórnir lífeyrissjóða sem er ekkert lýðræði, og mætti vel kalla krosseignatengsl þar sem lífeyrissjóðirnir fjárfesta í atvinnufyrirtækjum á markaði og stjórnir verkalýðsfélaga standa síðan í samningum við um kaup og kjór.

Þennan hring þarf að rjúfa og finna annað og betra skipulag en þetta og það er verk Alþingis að skoða þau hin sömu mál.

Hagsmunavarsla launamanna skal aldrei fara í flokkapólítík forystumanna félaga launamanna því launamenn hafa mismunandi pólítískar skoðanir eins og sjúklíngar á sjúkrahúsum, eða vegfarendur á vegum landsins, eðli máls samkvæmt.

Við höfum nóg að hæfileikaríku fólki til að gegna forystu sem kann að skilgreina hagsmuni launamana og berjast fyrir þeim án þess að ganga erinda pólítiskra flokka í leiðinni.

Varðstaða um kjör launamanna er nægilegt verkefni nú sem fyrr og sú barátta fer fram alla daga ársins ekki aðeins 1. maí.

kv.Guðrún María.

Forystumenn verkalýðshreyfingarinnar skyldu ætíð ópólítiskir vera.

Hver sá er gegnir forsvari fyrir hagsmunasamtök einstakra hagsmuna í þessu tilviki launamanna, hefur að mínu viti ekkert umboð til þess að tala fyrir félagsmenn sína að þeim forspurðum, alveg sama hvaða málefni þar á í hlut.

Það er engin furða að krafa um atkvæðagreiðslu í einu pólítisku máli sé fram komin þegar menn hafa talað með því móti sem forystumenn hafa því miður orðið uppvísir.

Eitt helsta hagsmunamál launamanna á Íslandi er að aftengja verkalýðshreyfingu alfarið pólítik en þar veldur hver á heldur og endurnýjun í forystusveit þar á bæ, lítil sem engin.

kv.Guðrún María.

Styrmir: Verkalýðshreyfingin efni til atkvæðagreiðslu