Aðgát skal höfð í nærveru sálar.

Á stundum skammast ég mín fyrir að vera þáttakandi í umhverfi bloggheima, þar sem menn blaðra og þvaðra um hörmulega atburði en hafa ekki vit á því að þegja, þegar viðeigandi er.

Hver veit ekki að fjölmiðlar hafa farið fram úr sjálfum sér í umfjöllun um ýmis mál, og það er OKKAR að leggja siðferðilegt mat á hvort við fréttir eru það viðkvæmar að best væri að sleppa því að ræða málið.

Sú er þetta rítar þekkir mál sem þessi af eigin raun og er ein fárra sem hafa mátt þurft taka því að fá tilkynningu um andlát mjög náins ættingja úr fjölmiðlum og það situr í manni, því megið þið trúa.

Hef hins vegar eftir það lagt mín lóð á vogarskálar þess efnis að fjölmiðlar vandi sig við frásagnir af slíku.

Bloggheimur er opinber vefur sem allir geta lesið og ég segi, hugsum áður en við skrifum.

kv.gmaria.

Spaugstofumenn voru góðir í kvöld.

Það er langt síðan ég hefi fengið eins mikið hláturskast yfir atriði í Spaugstofunni og atriðinu um stjórnarandstæðing á nóttunni þar sem Örn lék Össur með tilþrifum. Snilld, snilld, snilld.. en heilinn var jú viðfangsefni þáttarins alveg stórskemmtileg efnistök. Til hamingju Spaugstofumenn.

kv.gmaria. 

" Ungum er það allra best að óttast Guð sinn herra... "

" þeim  mun vizkan veitast mest og virðing aldrei þverra."  Heilræðavísurnar standast tímans tönn en menn þykjast allt í einu hafa uppgötvað einhverja aðra tegund af sannleika undir formerkjum " breyttra tíma " .

Gengur samtíminn út á það breyta nógu mikið og nógu oft svo enginn hendi reiður á þeim hinum sömu breytingum ?

Í ljósi þess skyldi einhvern furða að ringulreið eftirfylgni almenns siðgæðis kynni að fylgja með í þeim hinum sama breytingaáráttupakka ?

Spyr sá sem ekki veit og þó.

kv.gmaria.

Minni karla.

 Set hér inn smá óð um minni karla sem ég fór með á jólahlaðborði okkar Frjálslyndra í gærkveldi.

Karlmenn, já karlmenn,

hafa gegnum aldirnar,

Haft flest tögl og

halgldirnar.

Róið lífsins björg í bú,

bætt í haginn þjóðar.

 

Ráðin undir rifi hverju,

rætt þeir hafa sín á milli.

Tekist á í orustum,

Marga hildi háð.

 

Barist var um ágæti

og kanski líka kvenkosti,

Stundum part af landsvæði,

en núna er það atkvæði.

Með viti var þar vopnum

hent á hauga.

 

Okkur finnst þeir ágætir,

elsku bestu karlarnir.

sem borið höfum brjóstum okkar á.

Kærleikshátið jólanna,

er hjómið eitt án karlanna,

Heiðra ber með hangikjöti alla.

 

Guðrún María.