Alltaf sérkennilegur dagur.

Fyrir nítjan árum sat ég með nýfætt barn í fanginu, mitt fyrsta barn og eina, þá hálfs mánaðar gamalt um það bil er sú harmafregn kvað húsa að  11 ára bróðursonur mannsins míns heitins hefði látist í bílslysi.

Hvílikar andstæður sem maður upplifði á þeim tíma, að takast hvoru tveggja á við gleði og sorg en svona getur það verið í lifi mannsins, og ekki leið langur tími þar til sams konar aðstæður urðu uppi einnig þar sem ein elskuleg frænka missti manninn sinn og fæddi barn tveimur dögum síðar.

Andstæðurnar eru stundum ótrúlegar svo mikið er víst, og leitan mín í trúna hófst á þessum tíma sem og nokkru síðar þegar pabbi og maðurinn minn kvöddu með stuttu millibili, svo tengdamamma og mamma nokkru síðar.

Trúin er haldreipi hjálpar og vonar.

Við ég og sonur minn fórum þvi í Gufuneskirkjugarðinn í dag að leiðum okkar nánustu sem þar hvíla, til þess að virða minningu þeirra sem kvatt hafa þennan heim.

kv.gmaria.

 

Athugasemdir

[Kolgrima, 2.5.2008 kl. 02:56]