Íslenzk stjórnmál einkennast um of af andvaraleysi annars vegar og öfgum hins vegar.

Þótt sú er þetta ritar vilji ekki sjá álver á annarri hverri hundaþúfu hér á landi, þá má nú milli sjá hvort þeirri atvinnustarfssemi á að finna allt til foráttu og leggja í einelti sem atvinnusköpun undir formerkjum einstefnuverndunarsjónarmiða. Nýting náttúruauðlinda lýtur ákvarðanatöku mannsins og það hljóta að vera til vitrænar aðferðir til þess að náttúran njóti vafans hvarvetna við ákvarðanatöku um nýtingu. Forsenda þess er þekking og nýting þess þekkingarbrunns sem við nú þegar eigum. Rannsóknir á lífríki sjávar eru hins vegar ekkert til að hrópa húrra fyrir hér á landi og þar hefur gætt andvaraleysis gagnvart nauðsyn þess að vita hvert við erum að fara í fiskveiðum hér við land. Ástæðan kann að liggja í því að öllum hefur verið talin trú um að kvótakerfi sjávarútvegs væri alveg frábært kerfi sem væri að byggja upp þorksstofninn þar til núna að annað kom í ljós. Þá komu flestir stjórnmálaflokkar af fjöllum  og andvaraleysið algjört, nema Frjálslyndi flokkurinn sem hefur hamrað á breytingum frá stofnun.

kv.gmaria.