Skortur stjórnmálamanna á efnahagslegri víðsýni til handa einu þjóðfélagi.

Þröngsýnt hagsmunapot hér á landi hefur viðgengist of lengi þar sem stjórnmálamenn telja sig ganga erinda fjársterkra fyrirtækja í landinu fram og til baka eins og kettir í dansi kring um heitan graut. Þetta veldur því að ómögulegt virðist vera að eygja nokkra einustu yfirsýn yfir marga málaflokka samtímis í samfélagi voru með tilliti til heildarmats fyrir þjóðfélagið. Koma kvenna inn á þing hefur þar litlu sem engu breytt um í málum sem heitið getur enn sem komið er. Sökum þess að ekki er hægt að skoða heildarhagsmunina gengur illa að forgangsraða fjármagni í málaflokka að nauðsyn og enginn aðili sem leggur endurmat á úthlutun fjármuna eftir brýnustu þörfinni til þess hins arna. Enginn. Hver ráðherra sem setjast kann í stólinn virðist fyrr en varir verða samdauna þessu ástandi. Stundum hefði mátt halda að sveitarfélögin væru í samkeppni við ríkið þótt hvoru tveggja teljist hluti af kerfi okkar sem við greiðum skattfé til á báða bóga. Samstarfshæfnin og samhæfingin virðist að hluta til veg allrar veraldar að virðist eins fáránlegt og það nú er. Efnahagsleg yfirsýn ráðamanna um hlutverk hins opinbera gagnvart borgurunum og það atriði að útdeilda fjármagni í samræmi við lagaskyldur þar að lútandi ár hvert  fer þverrandi. Jafnframt skortir vitund um samspil fiskveiða og heilbrigðisþjónustu , húsnæðis og byggðaþróunar, samgangna og bílaeignar, mannréttinda kynslóða og  kynja, skattálaga og réttlætisvitundar, sannleika og hagræðingu hans.

kv.gmaria.