Stóralvarlegt mál sem varðar tjáningarfrelsið og trúfrelsi hér á landi, sem og ritskoðun.

Mál Snorra Óskarssonar er varðar tjáningu hans á sinni bloggsíðu um sína trú og afstöðu hvers eðlis sem er, kemur starfi hans ekki við nú, frekar en gegnum árin.

Sökum þess er það með ólíkindum að honum skuli hafa verið vikið frá störfum vegna þessa, og vekur upp alvarlegar spurningar um á hvaða vegi við erum stödd Íslendingar varðandi það atriði að yfirvöld einhvers konar virðast tilbúin til þess að viðhafa ritskoðun eins og málið lítur út á þessu stigi.

Þar er ekki aðeins verið að ganga gegn rétti hans til þess að viðhafa sitt tjáningarfrelsi, heldur einnig höggvið í hans rétt til þess að viðhafa sína trú, með því móti að tjá sig um það hið sama.

Hér er stóralvarlegt mál á ferð þar sem menn skyldu sannarlega íhuga út á hvaða vegaslóða er lagt.

kv.Guðrún María.

„Ofbeldi og valdníðsla“

Athugasemdir

[Jóhanna Magnúsdóttir, 15.2.2012 kl. 07:05]

 Umskurn kvenna er meðal annars eitt af því sem er stundað undir formerkjum trúarbragða. -  Finnst okkur það sjálfsagt vegna þess að það er trúarsannfæring þeirra sem styðja hana? -  Konum er uppálagt að fara í búrkur þar sem þær mega ekki sjást, finnst okkur það sjálfsagt að leyfa það vegna trúarsannfæringar? -   Það eru til andlegar búrkur, - sem verið er að reka fólk í.  Sá sem hlustar á það, eða heyrir það að hneygð hans sé synd - hann lendir í þeirri klemmu að fara að skammast sín fyrir sjálfan sig og skömmin er andleg búrka. -  

Annars er komin hér grein sem orðar þetta á mannamáli: 

Hilmar Magnússon skrifar: 

(þeir sem lesa geta smellt á nafnið hans eða lesið eftirfarandi)

"Ég hef fylgst nokkuð með máli foreldranna í Brekkuskóla sem nú hafa fengið sig fullsadda af biblíustuddum hatursáróðri Snorra Óskarssonar í garð hinsegin fólks. Ég tek hattinn ofan fyrir þessu fólki og fagna því að það skuli nú rísa upp og mótmæla ofbeldinu sem hefur fengið að streyma úr hans munni um árabil – í skjóli hins opinbera menntakerfis. Já köllum þetta bara réttum nöfnum. Hatursáróður Snorra, og fleiri af hans sauðahúsi, er ekkert nema ofbeldi. Það er því orðið löngu tímabært að yfirmenn hans taki af skarið og axli sína ábyrgð. Ef ekki með alvarlegum áminningum eða uppsögn, þá með eigin brotthvarfi.

Ofbeldi gegn hinsegin ungmennum verður að linna

Allt of lengi hafa menn farið í kringum málflutning Snorra Óskarssonar, og fleiri hatursmanna hinsegin fólks, eins og köttur í kringum heitan graut. Flestir vísa ábyrgðinni frá sér. Gera lítið úr vandanum. En í hverju er vandinn fólginn? Jú, hann er fólginn í því að málflutningur Snorra og félaga þjónar engum tilgangi öðrum en að jaðarsetja hinsegin fólk. Brjóta niður þá einstaklinga sem verða fyrir honum. Eyðileggja manneskjur. Ekki síst þær sem lifa og hrærast í nærsamfélagi við þá.

Eins lengi og slíkir menn fá að vaða uppi óáreittir, jafnvel með dyggum stuðningi nærsamfélagsins, verða til ungmenni sem þjást af völdum þeirra. Ungmenni sem lenda utan garðs. Ungmenni sem upplifa brotna sjálfsmynd. Ungmenni sem upplifa vanlíðan og ótta. Afleiðingarnar geta verið skelfilegar. Við eigum nefnilega dæmi um hinsegin fólk sem hefur verið hrakið í dauðann einmitt af þessum völdum. Umræðan um sjálfsvíg hinsegin unglinga vestan hafs ætti að vera flestum nokkuð kunn. Þau ungmenni áttu það einmitt flest sameiginlegt að hafa setið undir viðlíka ofbeldi lengi. Og að lokum kiknað undan hatrinu.

Málfrelsi og þöggun

Það er auðvitað stórkostlegt vandamál að svona málflutningur eigi sér stað í skjóli opinbers menntakerfis. En vandamálið liggur ekki síður í því að þegar svona mál koma upp gerist það iðulega að nokkuð fámennur en hávær hópur fer að tala um málfrelsi og réttindi manna til að hafa uppi skoðanir. Og gleymir því algerlega að orðum fylgja ábyrgð. Að orðum er hægt að beita sem vopni í svakalega grimmu ofbeldi.

Um leið gera aðrir lítið úr vandanum. Það er talað um að viðkomandi hafi verið veikur fyrir og átt við erfiðleika að etja af öðrum orsökum – eins og það sé einhver afsökun. Við erum að tala um mannslíf. Í þeirri umræðu gleymist iðulega að kryfja málið og skoða af hverju viðkomandi manneskja var orðin veik. Var það kannski ekki einmitt vegna þess að það var meðvitað og ómeðvitað búið að brjóta hana niður um lengri tíma?

Við höfum dæmi hér á Íslandi þar sem málum hefur lyktað með þessum hætti, sjálfsvígi. Dæmi þar sem samfélagið hefur kosið að þegja málin í hel og sópa vandanum undir teppið. Við þekkjum þessa meðvirkni í nauðgunar og ofbeldismálum og þar sem börn eru beitt beinni kynferðislegri misnotkun. Meðvirknin er ekkert minni hér.

Hinir sterkustu lifa af – en er von fyrir hina?

Þessu skýtur oft og iðulega upp á yfirborðið í þessu samhengi. Talinu um að „það sem drepi mann ekki, geri mann sterkari“. Fram á völlinn geysast menn sem telja sig kalda karla. Jafnvel sniðuga. Skilaboð þeirra eru: „Hvaða bölvaður aumingaskapur er þetta? Bíttu á jaxlinn!“ Svona málflutningur er einfaldlega ósmekklegur og um leið grafalvarlegur. Hann bendir til þess að viðkomandi vilji ekki horfast í augu við vandann (eða sjái hann jafnvel ekki) og finnist allt í lagi að fólk sé lagt í einelti. Sá sem talar með þessum hætti er ekki einungis að réttlæta ofbeldið. Hann gerist einnig sekur um skort á mannlegri samkennd og samúð. Hann gasprar án þess að þekkja nokkuð til líðan fórnarlambsins. Hvað þá að hann hafi reynt að setja sig í spor þess.

Það að fólki taki undir svona málflutning, eða mótmæli honum ekki, segir okkur líka einmitt svolítið um samfélagið sem við búum í. Það segir okkur að við búum í samfélagi sem setur ofbeldið hærra en samkennd og samhjálp. Samfélagi þar sem hinn „sterkasti“ lifir af. Þar sem þarf að gera „menn“ úr „aumingjunum“. Ég hélt, eða var kannski fremur að vona, að við værum komin lengra á veg í átt að samfélagi sem tekur utan um fólkið sitt og passar upp á það. Í átt að samfélagi sem virðir manneskjuna, hvernig sem hún er, og áttar sig á því að öll mannslíf eru jafn dýrmæt.

Þessi mótmæli fyrir norðan kveikja samt með manni vonarneista. Gleymum því nefnilega ekki að það felst afstaða í afstöðuleysinu. Það felst afstaða í þögninni.

Nú er tími til að tala. Og mótmæla hástöfum."

[Guðrún María Óskarsdóttir., 15.2.2012 kl. 23:03]

Sæl Jóhanna.

Þetta mál snýst um tjáningarfrelsi.

kv.Guðrún María.

[Arnþór (IP-tala skráð) 16.2.2012 kl. 12:44]

Ef Snorri væri meðlimum rasistasamtaka og bloggaði um að skv. samtökunum séu hvítir menn æðri svörtum mönnum myndir þú vilja vita af barninu þínu í kennslustofunni hans?

[Skúli (IP-tala skráð) 16.2.2012 kl. 20:54]

En ef hann væri að predika þetta í tímum hjá sér (sem ég hef enga hugmynd um hvort hann sé að eða ekki), þætti þér það eðlilegt?