Um daginn og veginn.

Datt ofan í lestur gamalla dagbóka sem ég hafði skrifað fyrir tæpum fjörutíu árum, það er að segja þegar ég var að ljúka grunnskóla í sveitinni.

Ég sá að mér hafði fundist mun skemmtilegra að horfa á stjórnmálaumræður í sjónvarpi þá en að lesa undir próf, en nákvæmar lýsingar á veðurfarinu var eitthvað sem var skráð skýrt og skilmerkilega þó einkum þegar hvessti.

Nákvæmlega tveimur árum eftir að gaus í Eyjum var sveitin undir Eyjafjöllum í rúst eftir óveður, eða þann 23.janúar 1975, sennilega það mesta sem er í mínu minni, þar sem allt fauk sem fokið gat.

Dagbókarskrif geta verið upplýsandi og skemmtileg, einkum og sér í lagi þegar maður lætur þau liggja lengi og les eftir langan tíma, en mér blöskraði það nú þegar mér varð á að bölva, en ég gerði það á íslensku og eini munur á ungdómi nútímans er ef til vill sá að bölvið fer fram á ensku, annars sama uppreisnarárátta ungdómsins á hverjum tíma.

Ég var hins vegar að leita í dagbókunum að kulda á þessum tíma og jú ég fann þess dæmi að það hefði verið kalt fram eftir maí, að virtist vera, en hvort það verður eins og sá kuldi sem nú er spáð, kemur í ljós.

kv.Guðrún María.