Sunnudagspistill.

Það er svolítið sérkennilegt að kosningar séu fyrir dyrum nú um stundir, er líða fer að jólum.

Eigi að síður er það raunin og kosning til Stjórnlagaþings setur svip á samfélagið þar sem fjöldinn allur af frambjóðendum virðist ætla að endurskrifa stjórnarskrána upp á nýtt.

Þess er ekki þörf að mínu viti, hins vegar er þörfin fyrir beinna lýðræði hluti af núverandi tíðaranda þar sem ákvæði um þjóðaratkvæðagreiðslu um mál skyldi vera hluti af stjórnarskrá landsins.

Aðalvandinn varðandi þróun mála í íslensku samfélagi svo sem varðandi auðlindir er ekki að eitthvað vanti í stjórnarskrána varðandi það atriði, né heldur lög þar að lútandi, heldur túklun og framkvæmd þeirra hinna sömu laga.

Orðanna hljóðan er skýr og skilmerkileg, en framkvæmdin önnur.

Hins vegar hefur það viðgengist gegnum tíðina af hinu háa Alþingi að prjóna alls kyns viðbætur við áður sett lög þar sem viðbæturnar stangast jafnvel á við það sem fyrir er og næstum óframkvæmanlegt er fyrir dómstóla að túlka.

Jafnframt hefur tilhneigingin til þess að leiða alla skapaða hluti í lög, löngu gengið úr hófi fram.

Vonandi bera menn gæfu til þess að fara ekki að prjóna lönguvitleysu í stjórnarskrá landsins sem engum er til hagsbóta, en hins vegar er ágætt að koma saman og skoða hvað stenst tímans tönn og hvað ekki.

kv.Guðrún María.