Mistök Mannréttindaráðs Reykjavíkurborgar.

Hafi einhverju valdaapparati hins opinbera orðið mistök á þá er það Mannréttindaráð Reykjavíkurborgar varðandi vanhugsaða forsjárhyggju, gagnvart siðum og hefðum þeim sem okkar þjóðfélag byggir á, og tengist trúnni föstum böndum eðli máls samkvæmt.

Það hefur aldrei þótt góðri lukku stýra að stjórnmálamenn skipti sér af trúmálum hvorki hér né annars staðar, hvað þá að mönnum detti það í hug að senda frá sér eins vanhugsaða ályktun og þá sem kom frá þessu ráði á dögunum.

Formaður ráðsins ætti að sjá sóma sinn í því að segja af sér og borgarstjórn að endurskipa í ráð þetta, þannig að þar veljist fólk sem hefur yfirsýn yfir heildarhagsmuni almennings í landinu.

kv.Guðrún María.

Vegið að rótum trúarinnar

Athugasemdir

[Sigurður M Grétarsson, 24.10.2010 kl. 22:51]

Þessir stjórnmálamenn eru ekki að skipta sér að trúmálum heldur menntamálum. Það er ekkert síður athugavert við það að prestar skipti sér að menntun barnanna okkar eins og að stjórnmálamenn skipti sér að trúmálum. Látum kennarana um að mennta börnin í skólunum og prestana um að boða trú í kirkjunni sinni. Vilji foreldrar barnanna að börnin heyri í prestinum þá fara þeir einfaldlega með börnin sín í kirkjuna sína.

Hér er góð grein frá konu með reynsu af því hversu slæmt það er að vera með trúboð í skólum.

http://www.pressan.is/pressupennar/Lesa_Hlin_Einars/mannskemmandi-trubod

Bara svona ef þú værir haldin þeim sama misskilningi og biskup er greinilega haldinn þá er engin að tala um að leggja af trúarbragðafræðslu í skólum. Það er einungis verið að leggja það til að kennararnir sjái um hana en ekki prestar.

[Einhver Ágúst, 24.10.2010 kl. 23:23]

Lestu ályktunina og áttaðu þig áður en þú gasprar, svo er mikil umfjöllun framundan í minnst 2 öðrum ráðum.....

[Guðrún María Óskarsdóttir., 24.10.2010 kl. 23:29]

Ég er ekki haldin neinum misskilningi í þessu efni.

kv.Guðrún María.

[doctore (IP-tala skráð) 25.10.2010 kl. 11:58]

Þú vilt semsagt láta þetta fara lengra, þú vilt að þetta fari fyrir mannréttindadómstól, þar sem ísland mun verða dæmt fyrir að traðka á mannréttindum barna og foreldra þeirra.

Takk fyrir að sýna okkur hversu mikill yfirgangur er í kristnum..

[Anna Arnardóttir, 26.10.2010 kl. 00:15]

Sigurður: Ef þú lest grein Hlínar betur, eins átakanleg og hún er, þá sérðu að ekkert af því sem hún kvartar yfir verður tekið úr skólanum nái þessar tillögur fram að ganga. Áfram munu börn Votta Jehóva þurfa að vera annarsstaðar á meðan önnur börn föndra jólasveina og páskakanínur, þau þurfa áfram að sleppa litlu jólunu og vera miður sín yfir að hafa ekki fengið jólagjafir. Þau þurfa áfram að vandræðast yfir að mega ekki halda upp á afmælið sitt og vona að enginn muni eftir fæðingadegi þeirra.

Það verða alltaf börn í skólakerfinu sem eru útundan og upplifa sig á einhvern hátt öðruvísi en bekkjarfélaga sína. 

[Einhver Ágúst, 26.10.2010 kl. 01:11]

Og það er þá bara fínt? Hver eru þín rök Anna?

[Anna Arnardóttir, 26.10.2010 kl. 10:02]

Ég var reyndar ekki að koma með nein rök að þessu sinni. Ég var einfaldlega að benda Sigurði á að hans rök væru ekki að standast.

Auðvitað er það ekki fínt að börnum líði utanveltu í skólanum en rétta leiðin er ekki að fjarlægja allt sem gerir fólk öðruvísi. Heldur að vinna með mismuninn og ræða um hann. Öðruvísi læra börnin okkar aldrei um umburðarlyndi.

Eða ert þú til í að fjarlægja afmælisdaga, jól, páska, öskudag, bolludag, sprengidag og alla smá sem stóra tillidaga úr skólanum til að særa ekki þá sem ekki fá að halda upp á þessa daga? Viltu banna börnunum að ræða um hvað þau fengu í afmælis- og jólagjafir? Ertu tilbúinn til að taka út allt svínakjög og nautakjöt til að börnin sem ekki mega borða þessar kjötafurðir þurfi ekki að upplifa sig utanveltu? Eða jafnvel allt kjöt, mjólkurafurðir og fisk? sumir eru jú grænmetisætur. Svo eru nokkrar stúlkur í íslensku skólakerfi sem þurfa að ganga með slæður á höfðinu sökum trúar sinnar, verðum við ekki að setja slæður á allar stelpurnar svo að  þær séu ekki of áberandi og líði illa fyrir vikið? Við verðum þá líka að hætta með skíðaferðir því sumir af fötluðu nemendunum geta ekki tekið þátt í þeim. 

Börn læra ekki umburðarlyndi af klípusögum úr bókum. Þau læra það best af því að þekkja einhvern með aðrar skoðanir og lífsviðhorf en þau sjálf hafa. Það er kennarans að vinna með þessa hluti til að auka umburðarlyndið og hjálpa þeim að skilja að allir hafa rétt á sinni skoðun í þessum málum og við erum öll ólík.

[Einhver Ágúst, 26.10.2010 kl. 13:45]

Ég er ekki Votti nei, mig langar ekki að fjalrægja allt og sótthreinsa umhverfið en mig langar að hlífa börnum við verstu kreddunum og markaðssetningu yfirleitt, hvort sem það er trúboð, stjórnmál, kóka kóla, húasvíkurnaggar eða herbalife.

Mér finst að þau megi alveg fá frið fyrir slíka á skólatímanum, utan hanns getur familían þambað herbalife í kók, kosið sjálfstæðisflokkinn, horft á Latabæ og borðað það sem það vill.....en ég tildæmis sem kokkur í leikskóla (í alvöru sko) og barnaskóla vill gefa mjög hollann mat og næringarríkann með áherslu á grænmeti og lífrænan mat....svo geta foreldrarnir gert það sem þeir vilja á kvöldin og um helgar.

Kv Gústi

[Anna Arnardóttir, 26.10.2010 kl. 18:59]

Ég get alveg skilið það sjónarmið. Ég vil hinsvegar ekki setja skólaheimsóknir presta á sama stall og heimsókn frá sjálfstæðisflokknum, vinstri grænum eða öðrum stjórnmálahreyfingum. Ástæðan fyrir að ég vil halda skólaheimsóknum presta inni er sú að ég vil halda prestunum inni sem þeim fagaðilum sem koma að áfallahjálp og sálusorgun ef erfiðleikar dynja á. Til að þeirra fagþjónusta nýtist sem best í þeim efnum er mikilvægt að börnin viti hver þetta er og að þau geti leitað til hans/hennar. Ég er á því að prestarnir séu okkar bestu fagaðliar þegar kemur að svona málum og við það bætist að þeir eru yfirleitt þekktir í skólanum og hverfinu svo ekki sé minnst á að þeir bjóða þessa þjónustu skólanum að kostnaðarlausu - sem er ekki slæmt þegar skera þarf alla þjónustu skólans niður og lítur jafnvel útfyrir að uppsagnir í skólakerfinu séu í nánd sumstaðar. 

Hvað varðar holla og góða matinn sem þú býður uppá þá get ég alveg sagt þér að ég sem foreldri er ákaflega þakklát fyrir hollan og góðan mat í leik- og grunnskólum barna minna. Vitneskjan um að börnin mín hafi borðað vel í hádeginu af næringarríkum mat gerir mér kleift að setja ruslfæði á borðið á þeim kvöldum sem allir eru úti í hinum og þessum æfingum og félagsstarfi til kl hálf átta á kvöldin og koma þreyttir heim. 

[Sigurður M Grétarsson, 26.10.2010 kl. 22:44]

Anna. Ég geri mér fullkomlega grein fyrir því að þau atriði, sem nefnd voru í geininni, sem ég vitnaði í verða áfram í skólunum þó tillaga mannréttindanefndar Reykjavíkur verði ofaná. Það gerir greinarhöfundur líka. Þessi grein er hins vegar skrifuð til að sýna hvernig það getur kallað á þjáningar ungra barna að þurfa að vera öðruvísi en önnur börn. Heimsóknir presta eða annarra trúarleiðtoga geta gert slíkt því það munu alltaf vera til börn, sem ekki fá að taka þátt í slíku.

Vissulega má öllu ofgera með að reyna að koma í veg fyrir slíkt. Það að banna trúboð í skólum er getur hins vegar ekki talist til slíks. Það að banna prestum eða öðrum trúarleiðtogum aðgang að skólum getur varla talist of langt gengið enda engin skaði fyrir skólana að nokkru leyti að heimsóknir þeirra hætti. Höfum það í huga að þessar heimsóknir eru tiltölulega nýtilkomnar. Þetta tíðkaðist ekki þegar ég var í skóla og við komumst bara ágætlega af án slíkra heimsókna.

Í þeim tilfellum, sem foreldrar telja að það nái betri árangri að prestar sinni börnum þeirra við áföll þá geta foreldrarnir einfaldlega farið með þá til hans í kirkjunni. Ég er reyndar þeirrar skoðunar að ef áfall verður þar, sem mörg börn í skólanum þurfa áfallahjálp þá eigi að heimila alla þá hjálp, sem foreldrar óska eftir í skólanum vilji þeir að hún fari fram þar. Hins vegar tel ég að ekki eigi að láta presta sjá um nein börn nema með samþykki foreldra. Þangað til það liggur fyrir verði sálfræðingar eða aðrir fagmenn í áfallahjálp, sem ekki tengjast trúarbrögðum, látnir sjá um þau. Ég tel jafnvel að ef illa gengur að ná í foreldrana til að fá samþykki og barnið óski eftir að fá að tala við prestin og ekkert bendi til þess að foreldrarnir séu á móti því þá sé réttlætanlegt að gera það án þess að samþykki foreldra liggi fyrir.

[Einhver Ágúst, 26.10.2010 kl. 23:09]

Glæsilegt svar Anna, takk....og vertu í rónni þarsem þessi ályktun á mikla umfjöllun eftir í allaveganna tveim fagráðum og þetta er ekkert endanlegt plagg.....

 En allir hljóta að geta verið sammála um að það það er best að semja skýra reglur um trúboð og starf trúfélaga í skólum....  

[Anna Arnardóttir, 27.10.2010 kl. 11:56]

Ágúst: Takk takk ;o)

Það  er reyndar búið að semja slíkar reglur. Það var gert árið 2007 og plaggið sem unnið var þá má finna hér:  http://www.rvk.is/Portaldata/1/Resources/skjol/svid/menntasvid/pdf_skjol/utgafur/leikskolar/ymislegt/truar-_og_lifsskodunarh_pa.pdf

Nefndin vitnar í þetta plagg en gengur svo þvert á allt sem ákveðið var þar.

Sigurður: Kirkjuheimsóknir á jólum eru ekki nýtilkominn siður. Ég fór alltaf í kirkju með skólanum mínum og prestar hafa svo lengi sem menn munað komið að áfallahjálp í skólum og jafnvel kennt í skólum. Fyrstu skólarnir á landinu voru stofnaðir innan kirkjunnar! 

Það sem er nýtt í þessum efnum eru heimsóknir presta í leikskóla og frístundaheimili og fermingarfræðsluferðalagið sem fer fram á skólatíma (það eru reyndar um 20 ár síðan það fór af stað fyrst en hefur færst í aukana undanfarin ár). Ástæðan fyrir þessum heimsóknum í leikskóla og frístundaheimili er aukin áhersla á barna- og unglingastarf í söfnuðum. Núna er starfandi æskulýðsfulltrúi/djákni eða prestur sem sér alfarið um barna og unglingastarf safnaðarins í allt að fullu starfi. Ég var að starfa á leikskóla þar sem prestur fór að venja komur sínar í skólann. Allir skrifuðu undir samþykki og þessar stundir voru hápunktur dagsins hjá krökkunum þegar hann kom. Í leikskolanum þar sem dóttir mín var ákvað leikskólastjórinn að biðja ekki um leyfi foreldra heldur virða allra skoðanir og djákninn fékk að koma inn og ræða um náungakærleik og slíkt en fór aldrei inn á Guð, bað engar bænir og söng ekkert "jesús er besti vinur". 

Heimsóknirnar í frístundaheimilin eru einungis tilfærsla á starfi sem venjulega fór fram eftir kl 17 þegar börnin voru loksins búin í skólum. Gallinn við það kerfi var að börnin voru að ganga heim seint í myrkrinu og dýrmætur fjölskyldutími minnkaði fyrir vikið. Þegar frístundaheimilin opnuðu fyrir félagsstarf af ýmsum toga, líkt og íþróttafélög, tónlistarskóla ofl, var þar kominn tilvalinn vettvangur til að færa starfið framar um daginn, sleppa við að börnin væru að ganga heim í myrkrinu og snerta ekki við fjölskyldutímanum. Þessar stundir eru alveg á sama grundvelli og íþróttaskólinn og fleira sem kemur inn í frístundaheimilin. Öllum (sem hafa undirritað leyfi) er heimilt að koma á stundirnar en engum er það skylt. Þetta er eitt af þeim verkefnum sem í boði er seinnipartinn í frístundaheimilunum.

Hvað varðar að hafa trúlausan aðila í sáluhjálpinni þá finnst mér það hreint ekki besta leiðin. Ef um er að ræða að bekkjarfélagi hafi dáið og fagaðili kemur inn í bekkinn til að ræða við þau er það vitað mál að flest þeirra hafa fengið að heyra að hann sé hjá Guði núna, að hann sé engill, að hann hafi farið til himna eða einhverja aðra útgáfu af svipuðu. Hvað ætlar trúlaus sálfræðingur að segja? Þegar kemur að stóru spurningunum í lífinu er ekki hægt að taka trú fólks út úr því. 

Ég (og þó nokkrir af mínum kristnu vinum) höfum lent í því að tala við sálfræðing sem enganveginn gat skilið okkar sjónarmið því hann gat ekki gert sér í hugarlund hvað trúin skipti miklu máli fyrir okkar sálarlíf. 

Presturinn kemur líka inn þegar barn í bekknum missir foreldri sitt og kennir bekknum (áður en barnið mætir aftur til skóla) hverni best sé að koma fram við félagann. Útskýrir hvað hann er að ganga í gegn um og hjálpar þeim að vera ekki feimin að tala við hann og leika við hann áfram. 

 Presturinn kemur þó alltaf inn á að ekki trúi allir því sama og ráðleggur börnunum að ræða þessa hluti við foreldra sína en á meðan 90% einstaklinga í þjóðfélaginu er skráð í kristin samfélög og nýtir þjónustu presta þegar kemur að dauða og sorg finnst mér út í hött að nýta ekki þá þjónustu í skólanum líka.

Það er ekki verið að ræða um persónuleg áföll þar sem presturinn talar í einrúmi við einstaklinginn, slíkt getur farið fram utan skólatíma og þá verður líka að miða við hver einstaklingurinn er og hvaða trúarskoðanir hann og hans fjölskylda aðhyllast. Þar er ég alveg sammála þér. 

[Einhver Ágúst, 27.10.2010 kl. 12:52]

Þetta er reyndar skýrsla starfshóps sem þú vitnar í ekki reglur...soldið annað

[Anna Arnardóttir, 27.10.2010 kl. 19:22]

Það er reyndar rétt.

En inní þessu eru tillögur að stefnumótun og þeim reglum sem þar eru settar fram hefur kirkjufólki verið bent á að fylgja. Það eru skír vilji biskupsstofu að þeir sem taki að sér svona heimsóknir fylgi þeim reglum að koma inn í skólana með fræðslu og á skólans forsendum nema að sérstök leyfi hafi verið fengin fyrir öðru. Ég tók þátt í leikskólaheimsóknum og heimsótti frístundaheimili (sem þar kallast dægradvalir) þegar ég vann sem æskulýðsfulltrúi í Digraneskirkju í Kópavogi og þá var mér klárlega bent á þessar reglur af fulltrúum biskupsstofu.