Blessuð jólin.

Umgjörð jólanna hverju sinni hjá mér hefur farið og fer eftir efnum og aðstæðum svo mest sem verða má.

Ein jólin, reyndar fyrstu jólin með manninum mínum heitnum, þá var það svo að hvorugt okkar átti mikið jólaskraut en til þess að skreyta þá tók ég mig til og bjó til skraut í stað þess að kaupa það.

Og jólin voru jafn yndisleg og þau alltaf eru.

Þegar pabbi og mamma heitin fengu á sínum tíma nýtt gervijólatré, fékk ég elsta barnið gamla gervijólatréð sem ég hafði setið við sem barn á jólum frá því ég man eftir mér og það tré nota ég enn þann dag í dag.

Ein jólin kom frændi minn færandi hendi en hann hafði farið í skógarhögg og gaf mér risajólatré, sem var sett upp þau jól, en þá fékk gamla tréð sinn stað eigi að síður.

Einn aðfangadaginn vildi ég vera viss um að ljós logaði á leiði mannsins míns og var sein fyrir þannig að kl sex var ég stödd í kirkjugarðinum við leiðið að kveikja á kertinu og hin andaktuga stund þess tíma varð eigi að síður upplifun, þótt jólamaturinn væri ögn seinni hjá mér það árið.

Jólin eru og verða eins og við viljum hafa þau, hver svo sem umgjörðin er.

Ræktun kærleikans manna í milli, þar sem gjafmildin svífur vængjum þöndum yfir vötnum, og kertaljós og klukkuhljómar hringja inn hátíð fæðingar frelsarans, veitir frið í sálu okkar mannanna.

kv.Guðrún María.