Aðild að Evrópusambandinu jafngildir fullveldisafsali íslenzku þjóðarinnar.

Það eru glámskyggnir stjórnmálamenn sem tala fyrir aðild Íslands að Evrópusambandinu því raunin er sú að eins væri hægt að leggja Alþingi af, sökum þess að ákvarðanataka öll fer til Brussel, og þaðan myndu koma fyrirmæli sem við myndum þurfa að una hvers eðlis sem væri.

Áhrifavald okkar yrði lítið sem ekki neitt og tilgangslaust að vera að kosta 63 alþingismenn að störfum við að samþykkja Evrópusambandsreglugerðir.

Hvers konar samningagerð MUN verða með því móti að tímabundnar undanþágur frá meginreglu væru í boði til handa Íslendingum um yfirráðarétt yfir auðlindum hvers konar til lands og sjávar.

Þeir sem telja það að ESB geti veitt styrkjum á silfurfati eru á villigötum þegar skoðað er hvað hver þjóð þarf að greiða í sameiginlega sjóði , sem án efa mun hækka á komandi krepputíma alþjóðlega.

Lega landsins á hjara veraldar mun ætíð kosta Íslendinga meira en aðra sem hafa sameiginleg landamæri millum ríkja, og Evrópusambandið mun ekki greiða kostnað af því hinu sama ef einhverjir kynnu að telja það.

Málið snýst um sjálfstæði íslensku þjóðarinnar til ákvarðana um eigin mál eða ekki.

Samfylkingin er flokkur sem ekki þorir að taka á málum af sjálfsdáðum í íslenskum stjórnmálum og vill færa valdið frá þjóðinni sem jaðrar við landráð.

kv.Guðrún María.

 

Athugasemdir

[Jón Valur Jensson, 12.7.2009 kl. 03:29]

Ég tek eftir misskilningi í þessu hjá þér, Guðrún María: "tilgangslaust að vera að kosta 63 alþingismenn að störfum við að samþykkja Evrópusambandsreglugerðir"

Okkar alþingismenn yrðu EKKI í því starfi. Reglur og lagaverk Evrópubandalagsins verður að lögum í bandalagsríkjunum UM LEIÐ OG ÞAU BIRTAST Í STJÓRNARTÍÐINDUM BANDALAGSINS. Þannig varð t.d. tilskipunin um innistæðutryggingasjóðina að lögum alls staðar í EB-ríkjunum við birtingu hennar 1994. En hún varð ekki að lögum hér, þótt við hefðum verið með í EES frá 1993, og ekki fyrr en við tókum þessa tilskipun upp hér á landi með lögum frá Alþingi fimm árum eftir setningu hennar í Strassborg/Brussel, þ.e. með lögum okkar nr. 98/1999.

En eftir innlimun í bandalagið myndi það sennilega framleiða a.m.k. 98% af lögum fyrir land okkar, Alþingi bara afganginn og yrði þar með að hornreku. Nánar um það seinna.

Á þessu sést líka, að við yrðum verr sett en Íslendingar undir Noregskonungi. Við fengum með Gamla sáttmala að halda íslenzkum lögum í landinu. En þegar konungur fór síðar að vilja innfæra hér norsk lög, þá varð það þó aldrei orðin löggjöf, sem dæmt var eftir, nema hún hefði a.m.k. verið promulgeruð (kynnt, birt opinberlega) á Alþingi við Öxará, ef ekki samþykkt af þingheimi. Evrópubandalagið telur sig yfir þetta hafið. Þess lög verða að lögum í meðlimaríkjunum áður en þau hafa borizt þangað!