Hve lengi ætla Íslendingar að ganga eins og kýr á bása, hagsmuna flokksræðis í stjórnmálum.

Stundum mætti halda að stjórnmálaflokkarnir væru eins og íþróttafélög varðandi áhangendafjölda því alveg er það sama hve mörg mörk menn fá á sig í formi andvaraleysis eða misviturlegrar ákvarðanatöku, menn kjósa yfir sig sömu flokksræðissápuóperu,  þar sem lýðræðið er aftengt eftir kosningar.

Það er nokkuð fróðlegt til þess að vita að Samfylking og Vinstri Grænir skuli leyfa sér það að ganga gegn flest öllu því sem þeir hinir sömu hlutu kjörgengi til í formi loforða fyrir síðustu kosningar svo ekki sé minnst á æsingagang gagnvart fyrri ríkisstjórn.

Það væri lágmarksvirðing við þjóðina að allir flokkar kæmu að stjórn landsins undir þeim efnahagslegu kringumstæðum sem nú eru uppi, og mál eins og sá skuldaklafi sem núverandi stjórn hyggst skuldbinda þjóðina um nú, muni hver og einn einasti flokkur bera undir sína flokksmenn á opnum fundum þar að lútandi.

Sá tími er kominn að hér þarf menn með bein í nefinu til ákvarðana af eða á um ýmis mál þar sem þjóðin mun standa og falla með þeirri hinni sömu ákvarðanatöku.

Tími málamiðlanastjórnmála hefur runnið sitt skeið á enda að mínu viti og fólk vill sjá skýrar línur en ekki miðjumoð þess að reyna að hafa alla góða einhvern veginn ,  með loforðum út í bláinn.

kv.Guðrún María.