Um daginn og veginn.

Eitthvert pestadrasl þurfti endilega að heimsækja mig núna og ekki annað að gera en liggja það úr sér.

Ætlaði annars að rjúka upp úr rúminu í morgun en svimaði svo mikið að ég bókstaflega datt aftur oní rúm.

Þurfti nokkurn tíma til að átta mig á því að ég hefði gripið pest í þessu sambandi og varð hugsað til þess hve  mikill hamagangur rekur mann oft áfram þegar maður setur upp í huganum allt sem maður ætlar að gera daginn þann.

Verður svo að gjöra svo vel að stíga á bremsurnar og halda sig heima.

En fátt er svo með öllu illt, hluti af þeim verkjum sem maður hélt bakverki virðast hafa verið beinverkir með pestadraslinu.

nóg um það.

kv.gmaria.

Athugasemdir

[Guðmundur Jónas Kristjánsson, 8.3.2008 kl. 02:03]

Tvennt sam maður klikar oft á. Það fyrra. Að  ætla sér  um of! Og
hið síðara. Að  skynja ekki að allt tekur sinn tíma.

Því er mikilvægt að þegar líkaminn talar, að sálin og hugurinn þá
hlusti.

Þú varst því skynsöm í gær.

Gafst tíma. Og hlustaðir!

Góðan bata!

[Guðrún María Óskarsdóttir., 8.3.2008 kl. 02:10]

Já það er alveg rétt,...  takk fyrir það Guðmundur.

kv.gmaria.