Að reiðast er óþægileg tilfinning.

Það er orðið mjög langt síðan að ég hef lent í því að reiðast eins mikið og ég gerði í kvöld varðandi aðstæður þar sem þau svör sem ég mátti meðtaka voru með haf og himinn milli þess sem áður hafði verið tjáð í ákveðnu samhengi. Mín réttláta reiði að ég tel braust út eins og flóðgáttir og ég bókstaflega hellti úr skálum reiði minnar yfir því ósamræmi sem ég mátti meðtaka af hálfu viðkomandi aðila. Þessi aðili var fulltrúi kerfis hins opinbera, kerfis sem virðist þurfa að læra það enn þann dag í dag greinilega hve nauðsynlegt það er að hægri höndin viti hvað sú vinstri gjörir frá morgni til kvölds og dögum til daga. Reiðin er hins vegar vond tilfinning sem ég hefi ekki fengið sem ferðafélaga nokkuð lengi og vona að þurfi ekki að burðast með áfram.

kv.gmaria.

Athugasemdir

[Sporðdrekinn, 13.11.2007 kl. 02:35]

Æ já það er ekki gott að vera reiður, maður verðu svo svakalega þreyttur á eftir líka . En það er bæði gott og nauðsynlegt að geta tjáð skoðanir sínar og tilfinningar.

[Guðrún María Óskarsdóttir., 13.11.2007 kl. 02:40]

Já það er stundum nauðsynlegt en það er satt það er vissulega þreytandi að lenda í slíku.

kv.gmaria.

[Hallgrímur Guðmundsson, 13.11.2007 kl. 17:03]

Það er sannarlega óþægilegt að verða mjög reiður, en stundum er ekki annað hægt. Það er aldeilis með ólíkindum hvernig þetta opinbera kerfi er, fólk sem situr jafnvel hlið við hlið hefur ekki grun um hvað hinn gerir yfir höfuð annað en bara vera þarna. Gott hjá þér að hella þér yfir liðið.

Kv, Halli.