Aukið ofbeldi ungmenna og samfélagsgerðin.

" Lengi býr að fyrstu gerð " segir máltækið og ef við höfum ekki tíma til að ala börnin upp þá gerum við það ekki seinna. Þar er ég ekki að tala um foreldra eina heldur samfélagið allt sem kemur að málum barna. Mér prívat og persónulega hefur ekki hugnast sú stefna að byggja " risaleikskóla og risagrunnskóla " ég vildi hafa séð færri og smærri einingar sem umgjörð um það starf sem þar fer fram innan dyra. Of mörg börn og of fá stöðugildi  innan veggja stofnanna hjá jafnt faglærðum sem ófaglærðum hefur verið viðkvæði í mörg herrans ár á fjölmennari svæðum landsins að mínu viti. Ég skora á fólk að íhuga hve gífurleg stærð eitt skólasamfélag er þar sem ef til vill um fimm hundruð börn  frá sex til fimmtán ára, eru samankomin í einum grunnskóla. Það þarf nægilega marga að störfum við aðgæslu svo margra barna á þessum aldri. Hið sama á við á leikskólum þar sem börnin eru að læra að mynda traust við hinn fullorðna á mótunarskeiði frumbernsku. Hvergi er mikilvægara að viðhalda stöðugleika í starfsmannahaldi en þar sem börn eru að mynda tengsl við hinn fullorðna en þar hins vegar hefur sú þróun lengst af verið sú að starfsmannavelta og umskipti eru allt of mikil vegna launa fyrst og fremst, þar sem uppeldi er ekki metið til markaðslauna og sparnaður í mannahaldi ætíð það eina sem menn sjá undir formerkjum ´meints sparnaðar.  Þessi mál þarf að skoða og gaumgæfa.

kv.gmaria.