Fjármagnsbrask í stað fiskveiða, datt mönnum það í hug ?

Getur það verið að þeim stjórnmálamönnum sem sátu og samþykktu framsal aflaheimilda milli útgerðarfyrirtækja hafi ekki verið það ljóst hvernig túlkun lagana varð í framkvæmd sinni ? Datt þeim í hug að bankar tækju til við að taka óveiddan fisk gildan sem veð ? Sáu þeir það fyrir að einn góðan veðurdag kæmi að því að einhver útgerðarmaður myndi selja sig út úr greinninni og sitja eftir með fúlgur fjár ? Sáu þeir fyrir að fyrirtækin myndu ekki víla fyrir sér að selja alla atvinnuna burt úr einu þorpa án þess að depla auga ? Því miður fyrirfinnast ekki önnur eins mistök á sviði stjórnmálanna alla siðustu öld en þau að lögleiða fjármagnsbrask í kerfi sjávarútvegs, brask sem hefur gert það að verkum að menn hafa litla sýn á annað en sjálft braskið s.s. stöðu fiskistofna, stöðu byggðarlaga atvinnulega, umgengni á fiskimiðunum, og fleira og fleira. Hámark ósvífninnar var og er þegar útgerðarmenn hófu að tala um " eignarétt " á sameign þjóðar, vegna peningabraskumsýslunnar allrar. Raunveruleg hagræðing íslensku þjóðarinnar af þessu kerfi er engin en fórnarkostnaður mikill og landsbyggðin rústir einar.  " Hagræðing í sjávarútvegi " er gömul klisja sem ríkistjórnarflokkar klifa á og væri nær að úrelda hið fyrsta því sú einfalda staðfreynd að hemingi minna er fært á land af þorski nú en fyrir upptöku þessa kerfis segir allt sem segja þarf.

kv.gmaria.