Andaktug kyrrðin og suðandi brimhljóðið.

Mikið er maður fljótur að gleyma hve kyrrðin er yndisleg. Komst að því þegar ég þurfti að skreppa austur í sveit, þar sem brimið suðaði í eyrum og vitinn í Dyrhólaey blikkaði vitann á Stórhöfða, líkt og venjulega gegn um árin. Stjörnubjartur himininn með smávegis Norðurljósabandi yfir Jöklinum gerði allt tilkomumeira en ella. Já maður er fljótur að gleyma hvað kyrrð er, en ágætt að fara á svona upprifjunarnámskeið öðru hvoru.

kv.gmaria.

Athugasemdir

[Guðrún María Óskarsdóttir., 7.3.2007 kl. 23:58]

Já trúi því. Já segðu ef 1000 hefðu verið á ferð...

kv.gmaria.

[Georg Eiður Arnarson, 8.3.2007 kl. 16:21]

Þið eruð farnar að upplifa trillusjómannin í ykkur.

[Guðrún María Óskarsdóttir., 8.3.2007 kl. 22:54]

Sæll Georg.

Já ábyggilega he he...

kv.gmaria. 

[Ólafur Þórðarson, 9.3.2007 kl. 01:14]

Þegar ég var í sveit upplifði ég miklar þagnir. Kyrrlát náttúran með fuglasöng, vindgnauði á girðingum og háu grasi. Lækir að seytla. Svo skyndilega er þögnin rofin og einhver beljan að míga. Þvílíkur djöfuls hávaði!