Það er þetta með markaðshyggjuþokumóðuna.

Auðvitað er 300 þúsund manna samfélag ekki markaður og því munu markaðslögmál milljónaþjóðfélaga seint eiga við landið.

Skriffinska og regluverkaiðnaðurinn er séríslenskur kapítuli þar sem menn hafa um of talið að nógu mikið af lögum og reglum um alla skapaða hluti muni tryggja hitt og þetta, hér og þar, en svo er ekki þegar það hið sama yfirtoppar kostnað við starfssemi fyrirtækja svo ekki sé minnst á stjórnsýslu hins opinbera á stundum.

Tilvist sjávarútvegsfyrirtækja á hlutabréfamarkaði í " góðærinu " segir meira en mörg orð um það hið sama.

Við þurfum hins vegar alltaf að leika okkur sem greifa Íslendingar með gull og græna skóga til vinstri og hægri handar, og sjáum ekkert nógu gott í eigin garði heldur allt miklu betra hinum megin við hæðina.

Því fyrr því betra sem íslenskur hlutabréfamarkaður tekur mið af íslenskum raunveruleika.

kv.Guðrún María.

Gagnast ekki íslenskum fyrirtækjum