Frjálst flæði farandlaunþega á EES svæðinu.

Hafi Íslendingar ekki áttað síg á framkvæmd þeirri sem EES inniheldur varðandi frjálst flæði vinnuafls fyrr en nú, varðandi tryggingar til handa farandlaunþegum, þá verður að telja það frekar lélegt.

Samningum fylgja skyldur og ábyrgð og þegar kreppir að með atvinnuleysi þá er ekkert skrítið við það fólk nýti sína möguleika til þess að fara á milli landa til þess að sækja atvinnu en eðlilega telja viðkomandi að sömu tryggingar gildi á svæði því sem samningar þessir taka til.

Þar sem ekki var sótt um undanþágur á sínum tíma varðandi frjálst flæði vinnuafls hingað til lands, i ljósi stærðar þjóðarinnar að höfðatali, þá er það einu sinni svo að þeir samningar sem við höfum samþykkt er eitthvað sem þarf að standa við.

kv.Guðrún María.

Undrast afstöðu ESA

Athugasemdir

[Jonsi (IP-tala skráð) 1.7.2011 kl. 09:54]

Íslendingar þurfa auðvitað að vera við 100% vinnu í að m.k. 3 mánuði áður en þeir fá rétt til bóta.

Þetta er ekki í fyrsta skipti þar sem kemur í ljós að evrópusáttmálar, sem vernda flytjendur innan evrópusvæðis, eru betri en þau lög sem gilda um okkur íslendingana sjálfa.  

Annað dæmi er þegar íslendingur ákveður í vitleysu að verða ástfanginn og giftast utan-evrópubúa.  Þá þarf sá erlendi maki að sækja um dvalarleyfi, taka HIV próf, sýna fram á hreint sakarvottorð, og bera allan kostnað af því. Það sem verra er, ef sá erlendi maki íslendings ákveður að fara heim eða í langt frí í meir en 3 mánuði, utan landssteina íslands, þá sjálfkrafa fellur niður dvalarelyfi og allur réttur til bóta í íslenska tryggingarkerfinu.

Utan-evrópu-makar evrópumanna sem hér á landi búa, eru sjálfkrafa með rétt til ótakmarkaðrar dvalar, fá inngöngu inn í íslenskt tryggingarkerfi á innan við mánuði, í stað 6 fyrir utan-evrópu-maka íslendinga.

Því miður ákvað evrópa ekki að skipta sér af því hvernig evrópsk ríki fara með sína eigin þegna..., þeim datt e.t.v. ekki í hug að Ísland myndi vilja gefa sínum þegnum lægri réttindi en þau sem eiga við um evrópumenn sem hér á landi búa.

Svona er það þegar rískisstjórnir skrifa undir milliríkjasamninga og skeyta þeim ólesnum við íslensk lög og þeim hefur aldrei dottið í hug að bera saman rétt íslendinga og réttindi þau sem milliríkjasamningarnir gefa öðrum.

Fáránlegt!