Hugleiðing á föstudaginn langa.

Leiðir mannsins við hina endalausu leit að " hamingjunni " og hinum fullkomna tilgangi lífsins, taka á stundum á sig krókavegi þar sem kerfi þau sem maðurinn hefur búið til virka ekki sem skyldi hvers eðlis sem eru.

Hvaða réttlæti er til að dreifa í því efni að kerfi mannsins skattleggi fólk sem þiggur laun á vinnumarkaði undir fátæktarmörkum þeim sem kerfið sjálft skilgreinir sem slíkt ?

Ef svo er komið að starfandi fyrirtæki á vinnumarkaði hvort sem um er að ræða hið opinbera eða einkafyrirtæki geti ekki greitt laun sem nægja til framfærslu í einu samfélagi, þarf þá ekki að skoða forsendur þær sem liggja til grundvallar því hinu sama ?

Við getum hrópað hátt og hneykslast yfir mannréttindabrotum annars staðar í heiminum en virðumst ekki sjá þau sem liggja þó, við fætur okkar hér heima.

Hví skyldu meðbræður okkar í einu samfélagi þurfa að ganga píslargöngu vegna fátæktar meðan hluti þegnanna fleytir rjómann ofan af tekjulega, einhverra hluta vegna ?

Við eigum í raun að geta verið þess umkomin að skipta þjóðarkökunni betur en við höfum gert til þessa og réttlátt skattkerfi jöfnuðar millum einstaklinga og fyrirtækja, ásamt hóflegum ríkisumsvifum í samfélaginu er eitthvað sem hlýtur að vera markmiðið.

Við þurfum að skilja hismið frá kjarnanum og vega og meta vorn flókna heim og einfalda það sem þarf á réttum stöðum í stað þess að fljóta með straumnum.

kv.Guðrún María.

Athugasemdir

[Sigmar Þór Sveinbjörnsson, 23.4.2011 kl. 12:34]

Heil og sæl Guðrún María og gleðilegt sumar. Þetta er góður pistill hjá þér, ég tek undir hvert orð sem þú skrifar þarna.

Kær kveðja

[Guðrún María Óskarsdóttir., 23.4.2011 kl. 23:32]

Sæll Sigmar.

Takk fyrir það og gleðilegt sumar til þín.

kv.Guðrún María.