Að standa vörð um börnin sem eru framtíð okkar þjóðar.

Sú er þetta ritar þekkir það vel að hvorki leikskólar né grunnskólar hafa nokkurn tímann mátt kosta of mikið hér í okkar samfélagi og nægir að líta til launa kennara í þvi efni nú um stundir, sem hér einu sinni fylgdu launum alþingismanna en gera það sannarlega ekki lengur, hvað þá laun samstarfsstétta innan grunnskólans.

Verkefni skólanna eru mörg og mikil og skólar, bæði leik og grunnskólar gegna mikilvægu hlutverki í samfélaginu með foreldrum barnanna í skólunum.

Skólaganga hvers barns eru skrefin til fullorðinsára og það atriði að öll umgjörð skólanna sé mótuð af festu með ramma sem heldur skiptir meginmáli.

Það eru stjórnendur á hverjum stað sem móta þann hinn sama ramma og skapa umgjörð skólastarfsins sem kemur ekki af sjálfu sér án þeirra.

Hvers konar röskun í einum skóla er mikið, hvað þá mörgum í einu svo ekki sé minnst á höfuðborg landsins í heild.

Sökum þess er það ótrúlegt til þess að vita að menn komi fram með hugmyndir á tímum kreppu í íslensku samfélagi sem veldur röskun á þeim mikilvæga þætti sem skólinn er fyrir barnið í sínu hverfi.

Slíkar hugmyndir eru að mínu viti sjálfkrafa úr myndinni með hagsmuni barna að leiðarljósi og fyrst þarf að vera ómögulegt að skera eitthvað annað niður, áður en slíkt kemur til greina.

Lengi býr að fyrstu gerð.

kv.Guðrún María.

Undirskriftir gegn breytingum