Matadorleikur með peninga.

Gat það verið að stjórnmálamönnum við stjórnvölinn tækist að skapa eðlilegt markaðsumhverfi hér á landi hjá þjóð sem einungis er 300 þús manns að höfðatölu, meðan ríkisumsvif eru nær 50% ?

Varla.

Lögleiðing kvótaframsals, braskumsýsla, og tilkoma hlutabréfamarkaður ásamt meintri sölu banka af hálfu ríkis til einkaaðila, án afnáms verðtryggingar i leiðinni er sjónarspil til handa almenningi.

Lífeyrsissjóðirnir sem launafólk á en hefur engin atkvæði um hvernig ávaxta fjármagn sitt með beinum hætti hafa verið gerðir þáttakendur í þessum sjónleik.

Sjónleik útrásar á yfirgengilegum ævintýraforsendum allra handa á hinum ýmsu sviðum þar sem almenningi hefur verið talin trú um að bæti hagsmuni þjóðarinnar til lengri og skemmri tíma.

Forsendurnar virðast álíka veðsetningu banka á óveiddum fiski úr sjó í formi kvóta, þ.e. að um alla tíð megi treysta sama veiðistofni pérsé án tillits til veiðiaðferða eða náttúrulegra affalla.

Sjávarútvegsfyrirtækin sem hoppuðu fyrst á hlutabréfamarkað voru síðan skattlaus í heilan áratug, hvað með fjármálafyrirtækin ?

Á sama tima hafa stjórnvöld í landinu gert sér far um að reka ríkið með næstum 50% umsvifum eins og markaðsfyrirtæki helst á núlli með tekjuafgangi sem auðvitað hefur þýtt eitt helsta skattaoffar sem skrá má í sögubækur ásamt hningandi þjónustu hins opinbera á hinum ýmsu sviðum.

Launþegar eru þrælar á skattagaleiðunni þar sem skattaka hefst af launum sem varla duga til framfærslu einstaklinganna og dyggilega er séð til þess í skattkerfinu að þeir sem sjukir eru eða fatlaðir greiði einnig skatta ef upphæðir ´bóta skyldu ná lágmarksframfærsluviðmiðunum.

Meðan hluti þjóðarinnar ferðast um á skemmtiferðaskipum róa aðrir á árabátum líkt og fyrir rúmri öld síðan.

Svo er nú það.

kv.gmaria.