Skipulagsbreytinga er þörf, færa þarf verkefni bráðamóttöku víðar.

Allt of lengi hefur bráðamóttaka í Fossvogi verið að taka við allt of mörgum verkefnum að mínu álti, þar sem mun ódýrara væri að fjármagn væri nýtt til þess að manna vaktir á höfuðborgarsvæði og víðar um land til að sinna hluta verkefna sem mörg hver falla undir heilsugæslu eins og kemur fram í þessari frétt.

Vonandi færist bráðageðheilbrigðisþjónustu 24 tíma vakt á Hringbraut úr Fossvogi, öllum til heilla.

Vonandi mun heilsugæsla lúta skipulagsbreytingum sem gerir það að verkum að heilsugæslan almennt þjóni betur sínu hlutverki á höfuðborgarsvæðinu en verið hefur, með einni Læknavakt fyrir svæðið allt....

Sífellt endurmat þarf að vera í gangi á þessu sviði sem öðrum en oft er ákvarðanatakan um tilfærslu verkefna þung í vöfum, því miður.

 

kv.Guðrún María. 

 

Mikið álag á bráðamóttöku

Athugasemdir

[Gunnr (IP-tala skráð) 30.12.2013 kl. 01:54]

Læknavaktin er einkarekin http://laeknavaktin.is/ er opin frá 09:00 til 23:30 um helgar og frá 17:00 til 23:30 virka daga. Það var raunar ákaflega naumt á að það tækjust samningar við Læknavaktina fyrir 2 árum síðan.

Á flestum heilsugæslustöðvum eru aukatímar síðdegis frá 16:00 -18:00 eða 17:00.

Ekki verður beint séð að það sé lagt fjármagn í þetta samkvæmt nýjustu fjárlögum miðað við fast verðlag (miðað við verðbólgu, rýrnun krónunnar og að almennar launahækkanir komi til starfsmanna)og ekki á að auka komugjöld.

http://datamarket.com/data/set/43wl/#!ds=43wl!6vm2=af:6vmg:6vmh=1&display=column.

Rekstrarstaða heilsugæsla höfuðborgarsvæðis stendur ákaflega veikt og fór um 100 miljónir fram yfir fjárlög síðasta árs. Læknastöður eru ekki fullmannaðar og ef ekki á að auka á komugjöld þýðir þetta lítið annað en samdrátt í þjónustu og lengri biðtíma. Get í raun ekki séð fyrir mér að það séu neinar skipulagsbreytingar sem eiga eftir að auka eða bæta þetta sem séu í býgerð.

Það er ákaflega lítil nýliðun í hópi heilsugæslulækna á Íslandi og erfitt er að manna stöður bæði í þéttbýli sem í dreifbýli. Það hefur verið bent á þetta í 3 áratugi.

Nú er íslenska heilbrigðiskerfið í gríðarlegri samkeppni við heilbrigðiskerfi nágrannalandnna þar eru td. mánaðarlaun norskra, danskra eða breskra heimilislækna um fimmföld íslensk miðað við haftakrónugengi Seðlabankans og þar eru heimilislækningar að mestu einkarekin og í Bretlandi greiðir sjúklingurinn ekkert. Á Íslandi er þetta allt ríkisrekið og lítill sem enginn áhugi er að breyta rekstrarforminu. Til viðbótar gríðarlegum launamun bætist síðan sú staðreynd að heimilslækningar njóta langtum meiri virðingar á norðurlöndum og í Evrópu en á Íslandi.

Td. í Noregi, Danmörku, Englandi, Þýskalandi ræður heimilislæknirinn sjálfur eða nokkrir saman sitt starfsfólk meðan á Íslandi eru heimilislæknar launþegar og daglaunamenn hjá hinu opinbera.

Staðreyndin er raunar sú að margir vinna í raun erlendis enda eru laun í afleysingastarfsemi margöld íslensk launum og eru í sumum tilfellum talsvert hærri en það sem íslenskir lögfræðingar fá fyrir setu í þrotabúum íslenskra banka. Það ekki óvenjulegt að menn þiggi meira en mánaðarlaun íslensks heimilislæknis fyrir helgarvakt í Noregi eða Svíþjóð. Raunar er gildir þetta um fleirri en heimilislækna. Síðan er sú augljósa staðreynd að nánast öll læknisþekking er innflutt og fólk er að vinna þar sem þar hefur sérmenntað sig og jafnvel með sínum fyrri vinnufélögum og kunningjum enda hafa íslenskir læknar oftast dvalið í fleiri ár erlendis. Það er orðið talsvert af því að menn setji það sem skilyrði fyrir því að ráða sig á Íslandi að þeir geti með stuttum fyrirvara farið erlendis og þannig er íslenska heilbrigðiskerfið smám saman að breytast í nokkurs konar birgða-/varahlutalager fyrir heilbrigðiskerfi nágrannalandanna. Raunar er sameiginlegur vinnumarkaður fyrir lækna þar sem flestir eru sérmenntaðir erlendis og þetta er raunar að færast til fleirri stétta sem hjúkrunarfræðinga sem hafa með fáum undantekningum nær engöngu verið menntaðar á Íslandi. Árið 2009 voru um 1/3 íslenskra lækna við nám/störf erlendis (500 af um 1500) og aldursdreifingin var þannig að eldri hópurinn var á Íslandi enda er meðalaldur lækna innan hinna ýmsustu sérgreina þar á meðal heimilislækna orðinn ískyggilega hár. Nýleg skoðankönnunn meðal íslenskra lækna í Svíþjóð (um 150 sem svöruðu) var að nánast engir voru á leið til Íslands. Samkvæmt opinberum tölum hefur læknum á Íslandi fækkað um 10% frá "hruni" en það veit enginn hversu margir eru í minnkuðu starfsthlutfalli á Íslandi eða nánast einvörðungu starfa erlendis. Maður veit samt um talsvert marga sem þannig er ástatt um.

Það tekur minnst 5-6 ár að sérmennta lækna og í sumum tilfellum lengri tíma og þetta er eftir 6 ára grunnnám í Háskóla og kandídatsár. Þessi sérmenntun er í raun kostuð af öðrum þjóðum enda hafa íslensk heilbrigðisyfirvöld þráfaldlega neitað að greiða fyrir þetta. Sænsk heilbrigðisyfirvöld fóru raunar fram á við íslensk fyrir talsvert mörgum árum. Kostnaður við sérnám er margfaldur á við grunnnám.

Þegar nýliðun, meðalaldur, fjárframlög og áherslur núverandi og fyrverandi stjórna eru skoðuð er ljóst að íslenska heilbrigðiskerfið er þegar búið að sigla á ísjakan það er komið gat á skrokkinn og sjórinn er farinn að síga inn. Hlutirnir gerast ekki hratt en gerast örugglega og það er ekkert "quick fix" þegar krísan verður algjör. Álíka fáránlegar eins og að fjölga læknanemum eða opna læknadeild á Akureyri sem er náttúrlega lítið annað en lélegur brandari.

[Gunnr (IP-tala skráð) 30.12.2013 kl. 19:32]

@Guðrún María,

Tek heilshugar undir hugmyndir þínar en því miður virðast hugmyndir fólks um heilbrigðiskerfisins einkannast af draumsýn og óskhyggju, nánast afneitun.

Það er skortur á markvissri stefnu í heilbrigðismálum og kerfið einhvern vegin velkist áfram. Sjórnmálamenn hafa sjónir á eitt ár í senn og sumir jafnvel út allt kjörtímabilið. Núverandi sjórn er í raun ekkert verri en hinar fyrri.

Það þarf að taka erfiðar ákvarðanir til að nýta sem best fjármagn, tæki og sérhæft starfsfólk.

Það er náttúrlega ekkert vit að það sé verið að taka á móti fæðandi konum á Selfossi, Akranesi, Keflavík og á fæðingardeildinni í Reykjavík.

Margfaldar vaktir og léleg nýting á starfsfólki og tækjum. Annað eru margfaldar vaktir skurðlækna, svæfingarlækna, lyflækna og annara og það er skortur á starfsfólki. Mikill kosnaður og gríðarlegt óhagræði í að flytja fólk á milli staða til rannsókna og meðferðar.

Úrelt og heilsuspillandi húsnæði sem er umt nærri aldar gamalt. Gömul og úrelt tæki þar sem fjárfestinginarkosnaður um áraraðir hefur verið um 10% af því sem þarf til. Þetta gildir allt frá hitamælum og blóðþrýstingsmælum, sjúkrarúmum til dýrra og sérhæfðra lækningatækja.

Þau lönd sem náð hafa tök á kostnaði beina sjúklingum í gegnum heilsugæsluna en það þarf þá að stórefla og auka veg og vanda hennar og það mun taka meira en áratug að snúa þesssu en tekur skamman tíma að rífa niður.

Íslendingar hafa ekert góðan tíma. Á næstu 18 árum, auking þyngd og tíðni sýkursýki sem og það að fjöldi einstaklinga yfir 60tugu nærri þrefaldast á þessu tímabili og ef nýgengi sjúkdóma er í raun hægt að reikna það út að kostnaður við heilbrigðiskerfið mun tvö til þrefaldast á þessu sama tímabili. Síðan bætist kostnaðurinn við þjónustu aldraða og aðra þjónustu m.a. við geðsjúka þar sem eftirfylgd er gríðarlega mikilvæg en jafnframt dýr og mannfrek.

Það er búið að reikna út að sparnaður við sameiningu sjúkrahúsa á stór-höfuðborgarsvæðinu mun geta hjálpað enda er sparnaðurinn um 8-10% af rekstrarkosnaði sem þýðir að það sparast um 3-4 miljarðar (það gildir í raun einungis sameiningu Landspítalans undir eitt þak) í beinhörðum peningum við að losna við margfaldar vaktir á hverju einasta ári. Sem þýðir að á 15 árum er búið að spara saman um 60 miljarða og ef Keflavík, Selfoss og Akranes koma inn í dæmið er þetta enn meira. Með að bíða er það einungis að fresta því óumflýjanlega meðan heilbrigðiskerfið verður blóðmjólkað. Ef það nánast hrynur verður það mikil og löng þrautaganga að byggja upp frá grunni.

[Guðrún María Óskarsdóttir., 1.1.2014 kl. 01:26]

Sæll Gunnar og takk fyrir þínar athugasemdir, tek undir skort á markvissri stefnu í þessum málum.

Fyrir löngu síðan mátti það ljóst vera að nauðsyn þess að efla heilsugæsluþáttinn í kerfinu í heild var og er enn gífurlegur kapítuli, ekki hvað síst kostnaðarlega til framtíðar, sem skilar aftur minnkuðu álagi á allt annað.

Til þess skortir enn ákvarðanatöku, því miður.

kv.Guðrún María.