Tilgangslaust fundahald, ríkisstjórninni ber að taka af skarið eða segja af sér.

Því miður er það svo að frá því að þessi ríksstjórn settist við valdatauma mátti vitað verða að þar var ekki á ferð sterk forysta um málefni eins þjóðfélags, heldur miðjumoðsuða málamiðlanna allra handa í ætt við samræðupólítik þá sem Samfylking hefur að hluta til verið þekkt fyrir.

Sannarlega var það síst það sem við þurftum á að halda Íslendingar við þessar aðstæður sem uppi eru í fjármálahruni og efnahagskreppu á alþjóðavísu.

Við þurfum stjórn sem þorir að taka ákvarðanir um eitthvað þar sem tíminn er peningar og ákvörðun um niðurfærslu verðlags eftir hrun þurfti að koma strax og þessi stjórn settist í stólana það er flestum ljóst nú.

Það var hins vegar ekki gert og úrvinnsla úr málum því eitt flækjudæmi sem menn sitja pikkfastir í að greiða úr allra handa og detti einhverjum í hug að menn geti komist að því að sætta sjónarmið allra sem nú eru kallaðir á fundi á fundi ofan þá get ég sagt að svo verður ekki.

Það er því um tvo kosti að ræða annaðhvort tekur sitjandi stjórn sjálf ákvörðun um hvað gera skal í skuldavanda þjóðar eða sú hin sama verður að segja af sér.

kv.Guðrún María.

Líst illa á almenna niðurfærslu skulda

Athugasemdir

[Kristinn Karl Brynjarsson, 16.10.2010 kl. 00:53]

Til þess að leysa skuldavanda hjá fólki, þá þarf að gera sér grein fyrir greiðslugetu þess.  Það skiptir engu máli hvort að um einn einstakling sé að ræða eða þúsundir einstaklinga. 

Eflaust hefði verið hægt að koma sem flestum í skjól á meðan lausn vandans væri fundin, með því að lækka afborganir lána tímabundið og færa það aftur fyrir lánin sem ekki borgast á þeim tíma.  

 Þeir sem réðu ekki við að borga, þrátt fyrir þessa lækkun fengju extra-aðstoð.  Annars yrði tíminn notaður sem lægri afborganirnar stæðu yfir, að koma efnahagslegu umhverfi í það horf, að venjulegt fólk geti staðið í skilum með lán sín, jafnframt því að lifa eðlilegu og eftir atvikum innihaldsríku lífi.  Það úrræði eitt gæti eflaust dugað stórum hluta þeirra sem að nú þvælast í gegnum flækjustig allra þessara fjögurra misheppnuðu úrræða stjórnvalda, sem komið hafa fram hingað til.

 Þetta er og verður botnlaus vinna til eilífðar nema greiðslugetu sem flestra verði komið á viðráðanlegan status sem fyrst.

[Guðrún María Óskarsdóttir., 16.10.2010 kl. 23:19]

Já ég er mjög svo sammála þér.

kv.Guðrún María.